ТОДОРХОЙ. Тодорхой гэдэг үгний тод нь хаана байдаг вэ? Би ч, чи ч, бид бүгдээрээ хэзээ ч тодорхой байхгүй юм байх даа?
Дээр бодсон бодлоосоо эрс өөрчлөгдчихсөн мэдрэмж, сэтгэл хөдлөлтэй өдөр хоногуудыг өнгөрөөж байна. Тодорхой биш байна гэж санаагаа чилээж, ургуулан бодож явсаар хичнээн ч удав даа?
Санаа зовох гэдэг ерөөс дуусаж дундардаггүй эд бололтой. Хүн гэдэг тэгээд бусад амьд биетээс ялгардаг өнөөх гайт үзэл бодол, тархи мэдрэмж гэдэг юмнаасаа болоод тайван байх боломжийг ч өөртөө олгож чаддаггүй арчаагүй амьтан юм. Ургуулан бодох, тааж мэдрэх гэдэг зүйл зөвхөн надад л мэдрэгдэнэ. Тэгээд түүнийгээ ил гаргаад илэрхийлээд тодорхой байя гэхээр чадахгүй. Чадъя аа гэж бодсон ч ямар хэрэгтэй гэж? гэдэг асуултанд захирагдаад байрандаа таг гацна. Байрандаа гацах хугацаандаа усалж ургуулаад хогийн ургамал тарьчихсан байна. Эцэст нь өнөөх хогоо тээж тэссээр л энэ газар орших шаардлагатай.
Амьсгалж чадахгүй, цээж хүндүүрлэнэ. Үгүй дээ, ингэх хэрэггүй гэж хичнээн хичээсэн ч байсан байрандаа буцаад л ирчихнэ. Төөрсөн ойгоосоо гарах биш төөрсөн замаа хүртэл олохгүй болтлоо бүдэрнэ. Гэрэл тусахгүй, салхи үлээхгүй. Утга учир хайж энэ насыг барахын шаардлага хаана байна аа.
Хаанаас ирснээ ч мэдэхгүй хайж төөрч явсаар л дуусах газар уу? Элээж дуусах цаг хугацаа, өдөр хоног юм байх даа?
Өөрийгөө дахиад л зүхээд эхэлчихэв. Үзэн ядаж байна. Өнөөх бодлыг ор сураггүй алга болсон гэдэгт итгэж байсан ч дахиад л гараад ирчихэв.
Үхэл хэзээ надад ирэх вэ? Хүлээж чадахгүй юм шиг санагдах боллоо. Би тодорхой байдлыг хүссэн ч өөрөө хүртэл тодорхойгүй болчихоор чинь өөр хэн ч, юу ч надад ТОДОРХОЙ санагдахгүй байх л даа….
